Jak złożyć szklarnię z poliwęglanu własnymi siłami.

Montaż to najtrudniejszy, ale i zarazem nieodłączny element zakupu szklarni z poliwęglanu.

Wszystkie stelaże szklarni poliwęglanowych posiadają szczegółową instrukcję, dotyczącą ich złożenia i montażu. Każdy, nawet osoba niedoświadczona, może zmontować szklarnię samodzielnie. Ale, jeśli cenisz swój czas i nerwy lub po prostu chcesz otrzymać już gotową szklarnię, to możesz zamówić wybraną szklarnię wraz z dodatkową usługą montażu „Pod klucz”. Co oznacza, że to my zmontujemy szklarnię z poliwęglanu za ciebie.     

Jak złożyć szklarnię z poliwęglanu własnymi siłami?

Pierwszą rzeczą, od której powinieneś zacząć – to wybór miejsca na szklarnię. Należy ją umiejscowić w taki sposób, żeby w ciągu dnia padało na nią jak najwięcej promieni słonecznych; wybierz teren płaski, bez spadków i w miarę możliwości osłonięty przed silnym wiatrem. Samą szklarnię należy ulokować co najmniej 50 cm od budynków gospodarczych, domu czy drzew. Trzeba pamiętać, że powierzchnię gotowej szklarni należy okresowo czyścić z kurzu, brudu, opadłych liści czy śniegu, dlatego też z każdej strony powinien być do niej wygodny dostęp. Ustaw szklarnię ze wschodu na zachód, aby zapewnić maksymalne nasłonecznienie. Idealnie nada się do tego niewielkie wzniesienie lub wzgórze. W takim miejscu śnieg topi się szybciej, a woda po deszczach nie będzie się gromadzić, więc nie trzeba obawiać się nadmiernej wilgotności. Jest jeszcze jeden plus szklarni z poliwęglanu zlokalizowanej na wzniesieniu – w niej zawsze jest cieplej. Jeśli jednak musisz ustawić szklarnię w nizinie, to zadbaj o dodatkową glebę na grządkach. Wybieramy słoneczne otwarte miejsce, które dokładnie wyrównujemy. Nie należy tego zaniedbywać. Jeśli stelaż szklarni będzie stać nierówno, to zamontowanie arkuszy poliwęglanu bez załamań nie będzie możliwe. Ponadto drzwi i framugi mogą się okazać albo zbyt „duże”, albo zbyt „małe”. Dlatego też w pracy wykorzystujemy poziomicę.     

Przed przystąpieniem do montażu należy pojedynczo rozłożyć wszystkie elementy konstrukcji, a także dokładnie zapoznać się z rysunkiem szklarni z poliwęglanu. Jest to niezbędne, żeby prawidłowo połączyć wszystkie elementy konstrukcji. Montaż szklarni należy rozpocząć od podstawy, która składa się z dolnych profili.  

Do kotwiczenia szklarni z poliwęglanu w ziemi są wykorzystywane nóżki w kształcie litery T, pod które specjalnie są kąpane doły. W takie nóżki jest wyposażony stelaż szklarni. Nóżki są wkładane do dołów i na nich montowana jest podstawa (dolne prowadnice) cieplarni. Podstawa jest wyrównywana w poziomie. Nóżki są zasypywane ziemią, którą następnie należy dobrze ubić. 

Montaż szklarni z poliwęglanu:

Składane są szczytowe elementy stelaża, do nich są mocowane arkusze poliwęglanu i odcięte wzdłuż frontonu. Do szczytu przykłada się arkusz poliwęglanu w taki sposób, żeby kierunek komór był pionowy, co zapewni naturalny przepływ kondensatu. Podczas montażu najpierw są montowane elementy podłużne, a następnie wzmacniające je elementy poprzeczne. Dodatkowe akcesoria i rączki są montowane w ostatniej kolejności. 

Na poliwęglanie znajdują się oznaczenia, umożliwiające wycięcie wszystkich elementów na raz – ścian, drzwi, wywietrzników – żeby uzyskać jak najmniej odpadu. Arkusz poliwęglanu wycina się zwykłym nożem budowlanym lub wyrzynarką elektryczną. 

Dolne końce komór są zaklejane taśmą perforowaną, górne – pełną taśmą, zabezpieczającą szczelność połączenia. Na wierzch taśmy montowany jest profil, który chroni taśmę przed uszkodzeniem i nadaje efekt wykończenia. 

Wycięte części poliwęglanu są mocowane do ścian szczytowych, drzwi, wywietrzników. Jeśli rozmiary ściany szczytowej na to pozwalają, to wszystko jest montowane w poziomie. W przypadku dużej powierzchni ściany szczytowej poliwęglan najpierw jest mocowany na krawędziach, a na koniec jest przykręcany już w pozycji pionowej po zmontowaniu szklarni.     

Złożony i wyregulowany stelaż jest mocowany do fundamentu. 

Na podstawę szklarni są montowane łuki i ściany szczytowe, które są połączone między sobą listwami (prowadnicami górnymi i bocznymi). Zmontowane części cieplarni są skręcane, bez dokręcania. Po złożeniu całego szkieletu sprawdzane są przekątne podstawy, w razie potrzeby konstrukcja jest wyrównywana, połączenia są dokręcane. Maluje się uszkodzenia, powstałe podczas montażu stelaża szklarni.   

Montowane są i mocowane łuki i profile poziome. 

Łuki są pokrywane poliwęglanem. W tym celu należy usunąć folię ochronną i ułożyć materiał tą stroną do góry, która posiada warstwę chroniącą przed promieniowaniem UV, wybierając jeden ze sposobów — równolegle do siebie, zachodząc jeden na drugi lub zakrywając szew profilem. Ważne, żeby kanaliki poliwęglanu były ułożone pionowo. Montaż odbywa się przy użyciu wkrętów dekarskich, wkręcanych w odległości co najmniej 40 cm od siebie.  

Poliwęglan mocowany jest do stelaża za pomocą wkrętów samowiercących z podkładkami termicznymi, profilów lub opasek. W przypadku użycia wkrętów w arkuszach są nawiercane otwory o 2-3 milimetry większe niż średnica wkręta lub obręczy podkładki termicznej. Dzięki temu możliwe jest rozszerzanie się poliwęglanu pod wpływem temperatury bez uszkodzenia płyty. 

Otwory na wkręty są wiercone w odległości 4-5 cm od krawędzi arkusza w odstępach co 20-30 cm. Im cieńszy poliwęglan, tym dalej od krawędzi należy wykonać otwory. Arkusze są mocowane równolegle do siebie z uwzględnieniem szczeliny na rozszerzalność cieplną poliwęglanu (5-6 mm dla arkusza o szerokości 2,1 m). Arkusze o grubości 4-6 mm mocowane są również na zakładkę (zwiększając stabilność szklarni).   

Niezbędne jest zastosowanie specjalnych wkrętów, posiadających podkładkę z uszczelką, które zapobiegają deformacji materiału. Jeszcze jedno zalecenie – montaż szklarni najlepiej wykonywać w bezwietrzny dzień. 

Rady profesjonalistów:

1. Wkręcaj wkręty w odległości 3-4 mm od krawędzi arkusza, nie bliżej.

2. Poliwęglan tnij wyrzynarką ze specjalną piłą do metalu – ma ona mniejsze ząbki. Staraj się nigdzie nie zostawiać zadziorów. 

3. W procesie montażu łatwo jest uszkodzić warstwę lakieru stelaża, dlatego warto wcześniej zaopatrzyć się w lakier – po montażu należy w ten sam dzień podmalować wszystkie uszkodzone miejsca, nawet zwykłe zadrapania. 

4. Nie popełniaj najczęstszego błędu – czyli ustawienia szklarni na nierównej powierzchni. Nie chodzi tutaj o estetykę czy wygodę bądź niewygodę pracy: w tym przypadku konstrukcja po prostu się nie spasuje i nie będziesz mógł później normalnie otwierać i zamykać lufcika z powodu niewidocznego skrzywienia stelaża. Ponadto, producenci zawsze obliczają maksymalne obciążenie tylko dla idealnie równego stelaża. 

5. Nigdy w żadnym wypadku nie używaj pianki! Jeśli później do komórek dostanie się woda (na przykład skropliny), pianka uniemożliwi jej odparowanie i komórki zakwitną w negatywnym tego słowa znaczeniu.  

6. Aby zapobiec zsuwaniu się poliwęglanowego szczytu zimą z powodu śniegu (z powodu swojej elastyczności on nigdy nie będzie przylegał dostatecznie mocno), przymocuj go dowolnym dostępnym mechanicznym sposobem: drutem, wkrętami lub im podobnym. Tylko nie klejem. I nie musisz z uporem zakładać go do końca – zostaw szczelinę 3-4 mm na odprowadzenie wody. 

Błędy popełniane przy montażu szklarni z poliwęglanu:

– nie jest zachowana kolejność działań;

– w strefie kontaktu metalowych prętów z ziemią brak antykorozyjnego zabezpieczenia (pręty się niszczą);

– szkielet się krzywi z powodu nierównej podstawy (pojawiają się szczeliny, drzwi i lufciki nie domykają się);

– poliwęglan nie został równo pocięty i pęka (potrzebne odpowiednie narzędzia);

– materiał jest źle przymocowany (zostają lub pojawiają się szczeliny);

– nieprawidłowo jest zamontowany profil łączący;

– kierunek przegród wewnętrznych przeszkadza w odpływie wody z komórek (woda zaczyna kwitnąć i pogarsza się przepuszczalność światła); 

– arkusz poliwęglanu ściany szczytowej nie zostaje zamknięty i komórki pozostają otwarte (do wnętrza dostają się owady i ptaki niszczą poliwęglan, próbując je złapać);

– na konstrukcję pada cień.

Tak oto wygląda charakterystyka montażu współczesnych szklarni poliwęglanowych. Powodzenia!